MODEL PAŃSTWA
Każda instytucja, nie zaplanowana starannie jako prawicowa, z biegiem czasu staje się lewicowa - tak brzmi słynne Prawo O'Sullivana

Idee mają konsekwencje

JANUSZ KORWIN-MIKKE

Przez pół wieku, mniej więcej co 11 lat, obalano kolejną ekipę mniej lub bardziej realnych socjalistów, tłumacząc "socjalizm - tak; wypaczenia - nie". Wypaczenia naprawiano i po 11 latach brano się za naprawę wypaczeń, które w tym czasie narosły.

Obecnie, od niemal już 11 lat rządów "Solidarności", mamy nieustanne kłopoty - tłumaczone niesprawnością kolejnych ekip. Jednak działaczom "S" nadal wydaje się, że idea "S" (w przypadku UW - ethos) była wspaniała, tylko te wypaczenia... Ale wystarczy przeorganizować Klub Parlamentarny AWS, zrestrukturyzować rząd, usprawnić samą AWS, a wszystko będzie w porządku.

Nie pamiętają ostrzeżeń Stefana Kisielewskiego, że "S" nadaje się tylko do burzenia, a nie do budowania; nie chcą przyjąć do wiadomości, że idee mają konsekwencje. Była to ulubiona maksyma największej amerykańskiej pisarki politycznej Ayn Rand. O tym bon mocie należy dziś pamiętać.

AWS jest ugrupowaniem całkowicie niespójnym, i to jest przyczyna jej niesprawności. Ja jednak twierdzę, że gdyby AWS była technicznie sprawna i przeprowadzała, co chce - to skutki dopiero wtedy byłyby tragiczne. Bo zły jest sam model państwa przyjęty przez ugrupowania spod znaku "S".

Otóż dla tych ugrupowań ideałem jest Polska międzywojenna. Unia Wolności chciałaby Polski z konstytucją marcową, natomiast AWS z konstytucją kwietniową, i jest to spora różnica. Jednak w zasadzie stosunek do Polski przedwojennej jest nie tylko pozytywny. Jest nacechowany emocjami.

W żelaznych łapach cenzury

Za czasów PZPR Polską sanacyjną straszono dzieci: był to kraj nędzy, głodu, wiejskich dzieci nie mających na chleb, kraj dzikiego, drapieżnego kapitalizmu, w którym gnębiono klasę robotniczą, a władza spełniała życzenia obszarników.

"S" podawała (i podaje) zupełnie inny obraz Polski sanacyjnej. Było to regionalne co prawda, ale mocarstwo, które pokonało Związek Sowiecki; kraj szybko rozwijającego się kapitalizmu, z prężnym przemysłem, oaza wolności... Jeszcze 20 lat nieskrępowanego rozwoju i Polska dogoniłaby kraje Zachodu.

Obydwie te wersje są całkowicie zakłamane i fałszywe.

Polska lat międzywojennych była nędznym krajem socjalistycznym, o najwyższych na świecie podatkach. Staczała się w dół, a przyczyną był narastający właśnie socjalizm i etatyzm. Polska pierwsza (już w 1919 roku) przyjęła "najbardziej postępowe rozwiązania socjalne". Następnie poprzez druk pustych pieniędzy wydrenowała posiadaczy, przez wysokie podatki zniszczyła zarówno obszarników, jak i prostych rolników (z tym że obszarnik mógł sprzedać połowę gruntów i miał za co żyć). Rządzona była przez kamarylę biurokratów i wojskowych, powołujących się na dyktatora, którego autorytet wywodził się z rzekomego pokonania Armii Czerwonej (w rzeczywistości Józef Piłsudski na trzy tygodnie przed bitwą warszawską złożył dowództwo na ręce Wincentego Witosa, oświadczając, że wojna jest przegrana). Polska była trzymana w żelaznych łapach cenzury (cenzura za rządów Edwarda Gierka i Wojciecha Jaruzelskiego była niesłychanie łagodna w porównaniu z sanacyjną), więc czytający z zapałem wiadomości o Polsce przedwojennej entuzjaści "S" nawet nie wiedzieli, że czytają opisy całkowicie zniekształcone. Sądzę, że ogromna większość działaczy "S" działała w najlepszej wierze, próbując wręcz utworzyć "ciągłość prawną" między II a III RP. W najlepszej wierze domagali się, czasem nawet nadal domagają, przyjęcia konstytucji kwietniowej. Po prostu - nic o przedwojennej Polsce nie wiedzą.

A Piłsudski wierzył w kawalerię

W Polsce międzywojennej kamienice szły w ruinę, bo kamienicznikowi nie wolno było podnieść czynszu do wysokości umożliwiającej utrzymanie domu (zupełnie jak dziś). Wojsko było zdemoralizowane, bo nagradzano za zasługi polityczne (najlepiej było być w I Brygadzie...), nie za pracę, a Józef Piłsudski wierzył w kawalerię. Sądownictwo było niesprawne i skorumpowane do cna, biurokracja szalała, wielki przemysł działał głównie dzięki zamówieniom rządowym, fabryki były nacjonalizowane w takim tempie, że posłowie Lewiatana grzmieli w Sejmie, iż "jeszcze 15 lat, a Polska niczym nie będzie się różnić od Sowietów". Ostatecznie Gdynia i Centralny Okręg Przemysłowy (COP) niewiele różniły się od wielkich budowli socjalizmu w Sowietach; niewydolne, kosztowne, wymyślone nie przez rynek, ale przez rząd z powodów militarnych (na nic podczas wojny nie przydały się). Do dziś, zwłaszcza COP, stanowią kulę u nogi.

Zło kryje się w przyjęciu, że Polska sanacyjna, Polska Piłsudskiego, miała dobry ustrój. Zresztą pisałem w 1978 roku w podziemnej prasie, że "rządząca biurokracja, tak samo jak pozbyła się jako idola Stalina na rzecz Lenina, bez mrugnięcia okiem zrezygnuje z Lenina na rzecz Olafa Palmego, Karla Kautsky'ego czy Józefa Piłsudskiego - byle zachować socjalizm". Bo socjalizm to posady, bo socjalizm to korupcja i łapówki (za Piłsudskiego nawet sędziów mianowano za łapówki).

Wszystko już było

I tak się stało. Biurokracja przetrwała i rozrasta się. Od dojścia "S" do władzy liczba urzędników wzrosła prawie czterokrotnie!

Bardzo przy tym pasują do Unii Europejskiej, gdzie rządzi właśnie taki sam skorumpowany "liberalno- -socjalno-chrześcijański" system biurokratyczny. Świetnie czują się w nim partie socjalistyczne, a nawet komunistyczne. Zbezczelniały do tego stopnia, że Poczta Królestwa Belgii wydała niedawno bloczek, gdzie wśród najwybitniejszych postaci XX wieku wymieniono, oprócz króla Belgów Baldwinem samych socjalistów, z Leninem na czele!

Historia się powtarza (miejmy nadzieję jako farsa). Jak powiadał Ben Akiba: "Wszystko już było". Bogaty Zachód być może przetrwa ten zalew złodziejstwa i głupoty. Polska - nie. Ważne jest jednak, by zrozumieć, że obecny stan gospodarki (Leszek Balcerowicz cytujący statystyki wzrostu jest równie zabawny jak PZPR-owcy chlubiący się wzrostem wydobycia węgla i produkcji stali) i stan moralny społeczeństwa nie jest przypadkiem. Jest konsekwencją przyjętych założeń. Jak napisał kiedyś założyciel Unii Polityki Realnej Stefan Kisielewski: "To nie kryzys - to rezultat!".

Autor jest liderem Unii Polityki Realnej.