Cechy rozpoznawcze
Chrząszcz ten długości 10-12 mm ma ciało czarnozielone i mocno wypukłe. Przedplecze jest jednobarwne. Pokrywy mogą mieć barwę od ceglastoczerwonej do żółtobrunatnej z czarną plamką na zakończeniu szwu orza rzędem kropek wzdłuż brzegów. Wrzecionowata, jasnozielona larwa ma głowę, przedplecze, brzegi odwłoka i odnóża czarne. Ciało jej pokryte jest brodawkami, którymi wydziela w razie podrażnienia białąciecz o zapachu migdałów, zawierającą m.in. kwas salicylowy, oraz rzędami żółtobiałych, wysuwanych wyrostków.
Ekologia
Chrząszcz ten występuje na różnych gatunkach
topól, lecz głównie na osice i wierzbie. Dorosłe owady po przezimowaniu
w glebie, w ściółce, pod opadłymi liśćmi, rozpoczyna wiosenne żerowanie.
Owalne, żółtopomarańczowe jaja składane są kupkami na dolnej stronie liści.
Po około 12 dniach lęgną się białawe, czarnoplamkowane larwy. Szkieletują
one liście, lecz nie naruszają nerwów. Po 3 tygodniach następuje przepoczwerczenie
na pędach lub liściach. Spoczynek poczwarkowy trwa około 10 dni. Młode
chrząszcze żerują także na liściach oraz ogryzają korę młodych pędów. Dają
one początek drugiej generacji, której chrząszcze pojawiają się we wrześniu.
Przy sprzyjających warunkach pogodowych mogą wystąpić nawet trzy generacje
w roku.
Do wrogów naturalnych oprócz pasożytów z rodziny
Tachinidae
- rączycowate, Ichneumonidae - gąsienicznikowate,
zaliczamy również drapieżne larwy z rodziny Syrphidae - bzygowate
(Xanthandrus comptus Harr.).
Znaczenie gospodarcze
Pospolity ten gatunek jest szkodliwy, szczególnie
w szkółkach i młodych plantacjach topolowych. W plantacjach wikliny wyrządza
również wyraźne szkody. Przy masowym pojawie powtarzające się żery chrząszczy
i larw powodują znaczne zahamowanie przyrostu pędów. Gatunek ten najchętniej
atakuje topolę Simona (Populus Simoni Carr.).