Długość chrząszcza 2,5-3,5 mm. Górna część ciała może być żółtobrunatna, czerwono- lub rdzawobrunatna, od spodu zaś (lub tylko pierś) - czarna. Pokrywy i tarczka są gęsto owłosione. Przedplecze ma lekko zaznaczoną w środku bruzdę i złotożółte, krótkie owłosienie obok linii środkowej. Na brzegach przedplecza i pokryw długie odstające włoski. Skoczne odnóża u trzeciej pary mają uda zgrubiałe.
Larwa tego chrząszcza różni się od larwy skoczonosa bukowca ciemnym zabarwieniem kolców i przetchlinek.

    Jest to gatunek występujący na dębach, głównie na przygłuszonym podroście. Najchętniej wybiera dąb szypułkowy. Biologia i sposób żerowania są prawie takie same jak u poprzedniego gatunku. Chrząszcze opuszczają zimowiska na przełomie kwietnia i maja i prowadzą żer uzupełniający na pączkach dębów, a później szkieletują młode liście, wygryzając w nich dziury. Jaja składane są do nerwu głównego na dolnej stronie liścia. Wskutek uszkodzenia skręcają się w czasie rozwoju i nie osiągają normalnej wielkości. W miejscu złożenia jaja zwykle liść zgina się ku dołowi. Żer larw, minujących liście, podobny do Orchestes fagi. Przepoczwarczenie odbywa się wewnątrz miny w małym okrągłym kokonie. Owady doskonałe opuszczają miny w końcu czerwca i żerują do jesieni, szkieletując jednostronnie liście. Opadnięte dęby wskutek dużej ilości min przybierają barwę szarą.

    Jest szkodnikiem podobnym do Orchestes fagi. Inne gatunki z rodzaju skoczonos - Orchestes występują na brzozach, olszach i wierzbach.