Chrząszcz ten długości 4,5-8 mm, ubarwiony jak poprzedni gatunek, pokryty jest także ciemnobrunatnymi łuskami, lecz na pokrywach występują niewyraźne jaśniejsze przepaski. Szew na pokrywach bez rzędu sterczących przed wierzchołkiem szczecinek. Czułki kolankowato załamane i zakończone buławką pokryte są tylko krótkimi, rzadkimi włoskami. Bardzo długi ryjek jest łukowato wygięty.

    Larwy żerują w żołędziach. Pojawiające się wiosną chrząszcze początkowo żerują na liściach różnych drzew, a od połowy sierpnia skupiają się na dębach. Chrząszcz odbywa lot w maju i czerwcu. Samica składa l-4 sztuk szklisto błyszczących, owalnych jaj długości l mm do wygryzionych otworów w młodych zawiązkach żołędzi. Po 10 dniach lęgnące się larwy wygryzają w liścieniach kręte chodniki. Larwy z brunatną głową, typową dla ryjkowców, wyżerają wnętrze żołędzi i zapełniają je delikatnymi brunatnymi ekskrementami. Jedna larwa niszczy ok. połowy liścieni. Początkowo żołędzie rozwijają się normalnie, lecz później opadają przedwcześnie i nie nadają się do wysiewu. Jesienią wyrośnięte larwy wygryzają się z żołędzi okrągłym otworem o postrzępionych brzegach (rys. 439) i zimują w wygrzebanej kolebce w ziemi o wygładzonych ściankach na głębokości 10-30 cm. Przepoczwarczenie następuje w kolebce następnej wiosny. Generacja jest jednoroczna, ale spotyka się również przelegiwanie larw do 3 lat.

    Jest to najgroźniejszy szkodnik żołędzi. Szkody polegają na ograniczaniu zbioru nasion i osiągają wielkość 80-90%. Przede wszystkim atakowane są drzewa rosnące na obrzeżu drzewostanu.