Plagiodera versicolor Laich. - wprzeczka zielona
 
 
 
 
 

Cechy rozpoznawcze

    Chrząszcz ten długości 3-4,5 mm ma ciało owalne. lekko wypukłe od spodu o barwie czarnej do czarnozielonej, a od góry - niebieskawozielonej, ciemnoniebieskiej lub fioletowej z umiarkowanym połyskiem. Pierwsze pięć członów czółków jest czarnobrunatnych, stopy ciemnobrunatne. Pokrywy są dość gęsto i wyraźniej punktowane niż przedplecze.

Ekologia

    Gatunek ten występuje także w górach. Roślinami żywicielskimi są topole i wierzby. Postacie dorosłe zimują w glebie, w opadłych liściach, w ściole, na pniakach, między pączkami młodych sosenek, lub pod korą pniaków. Rójka odbywa się najczęściej w kwietniu. Samica składa ok. 20 żółtych cylindrycznych jaj zarówno na wierzchniej, jak i spodniej stronie liści wierzb i topól. Larwy żerują uszeregowane obok siebie na dolnej stronie liści i szkieletują je, a potem ogryzają płatkami korę młodych pędów. Przepoczwarczenie wprzeczki odbywa się na dolnej stronie liścia. Larwa przez przepoczwarczeniem przyczepia się końcem odwłoka, kurczy ciało i zrzuca ostatnią wylinkę, która pozostaje przy brzusznej stronie poczwarki. Podobnie jak larwa dorosły chrząszcz  żeruje również na liściach. W ciągu roku gatunek ten ma 2, a niekiedy także 3 generacje.

Znaczenie gospodarcze

    Jest to gatunek szkodliwy. Przy masowym pojawie może zniszczyć młode plantacje wierzb. Szczególnie jest niebezpieczny na plantacjach wierzby kaspijskiej (Salix daphnoides var. acutifolia Doll.).