KOŚCIÓŁ ŚW. ANTONIEGO przy ul. Św. Antoniego wznieśli (wraz z klasztorem) franciszkanie reformaci, których poprzednią siedzibą był klasztor Bernardynów. Budowa kościoła, wg proj. nieznanego autora, trwała od 1685 do 1692 r. Szykanowani przez władze pruskie za związki z Polakami reformaci zmuszeni zostali w 1792 r. do opuszczenia swej siedziby przy ul. Św. Antoniego, a ich miejsce zajęły elżbietanki.  Architektura kościoła wykazuje wpływy baroku włoskiego. Jest to obiekt jednonawowy, na planie prostokąta, z płytkimi kapli- cami po obu stronach nawy i emporami nad nimi. Jednoprzęsłowe prezbiterium i trzyprzęsłowa nawa nakryte są sklepieniem kolebkowym z lunetami. Godne uwagi jest cenne wyposażenie barokowe.