ARSENAŁ. MIEJSKI zwany też Mikołajskim. Badania archeologiczne z I. 1979-1980 ujawniły w tym miejscu nie znane przedtem grube mury jakiejś niedokończonej wcześniejszej budowli z końca XIII lub początków XIV w. Gotycki obiekt przeznaczony na spichlerz powstał w 1459 r. bezpośrednio przy zachodnio-północnych murach obronnych. Jego budowa była uzasadniona względami militarnymi, ponieważ chodziło o możliwość gromadzenia zapasów zboża na wypadek oblężenia miasta. Podobnymi pobudkami kierowano się też, przeznaczając część obiektu na skład broni. Duży, prostokątny, lekko wygięty budynek z małymi oknami i dziedzińcem wewnętrznym został wzniesiony z cegły i nakryty dachem dwuspadowym. We wnętrzu miał kilka niskich kondygnacji pokrytych stropami. Od początku reprezentował typ architektury prostej, nieskomplikowanej, służącej celom ściśle użytkowym. Na arsenał został przebudowany w XVI w. i na ten okres datuje się powstanie skrzydła północnego. Unikatowa budowla w skali europejskiej, której kształt niewiele różni się od pierwotnego, ma metrykę wcześniejszą niż podobne obiekty w Wiedniu, Krakowie, Berlinie czy Warszawie. W zespole arsenału zachowała się jedyna dziś czworoboczna baszta XIV-wiecznych fortyfikacji miejskich oraz nieco późniejsza baszta półcylindryczna przystosowana już do broni prochowej. Od cza- sów pruskich budowla pełniła funkcję magazynów. W czasie ostatniej wojny zniszczone zostało pokrycie dachowe oraz skrzydło z końca XVIII w., które rozebrano odsłaniając dzięki temu fragmenty murów obronnych. W trakcie prac konserwatorskich przywrócono też główny wjazd z renesansową sienią.