• TAM TAM - Olbrzym specjalnej troski. Podczas walki kuca, by zniżyć się do poziomu przeciwnika. Skacze jak małpa, uderza ogromnym mieczem przypominającym maczetę. Głupi jak paczka gwoździ bez łepków!
• EARTHQUAKE - Największa postać w grze (zarówno wzdłuż jak i wszerz ^_^). Posługuje się ogromnym, metalowym hakiem na łańcuchu o dalekim zasięgu i dużej sile rażenia! Higiena nie należy do jego mocnych stron, jest na szczęście wolny i trochę głupawy.
• NAKO RURU - Dziewczyna i towarzyszący jej sokół choć wydają się niepozorni, to mogą narobić niezłych szkód. Nako używa bardzo małego miecza (prawie jak sztylet) i robi z niego świetny użytek. Niebezpieczna!
• WAN-FU - Niezły paker z ogromniastym mieczem i zimnym spojrzeniem. Zazwyczaj trzyma się twardo na ziemi. Sprawi spory kłopot na drodze do zwycięstwa!
• JUBEI YAGYU - Zaczajony w gąszczu drzew tylko czeka, zeby wypruć ci wnętrzności swymi dwoma ostrymi mieczami. Typowy samurai bez jednego oka, szybkie i silne ciosy.
• HANZO HATTORI Rycerz. Używa głównie miecza i skaczących płomieni. Niezbyt groźny.
• KYOSHIRO SENRYO Wygląda trochę jak klown, ciosy zadaje długą naginatą, a jego nieustanne skakanie na jednej nodze czasami zmyla przeciwnika.
• ...a na końcu czeka na nas dama o imieniu AMAKUSA i o niezbyt przyjaznym do nas nastawieniu.

Oki. A teraz coś o samej walce. Jak zwykle: dwie rundy (ewentualnie trzy). Pewną nowością jest wprowadzenie takich bajerków jak: przebiegający gdzieś w tle gościu rzucający na arenę niespodzianki (energia, pieniądze, bomby...), lub elementy tła, które podczas walki można przyjemnie porozwalać. Często podczas walki dochodzi do konfliktów z bronią i wtedy rozstrzyga to metoda "kto więcej nawciska klawiszy". Przegranemu broń wypada z rąk. Na dużą pochwałę zasługuje płynność animacji, którą niełatwo było spotkać w produkcjach tamtych czasów. Grafika też nie jest najgorsza, choć miałbym zastrzeżenia do designu postaci podczas walk. Gierka różni się od innych mordobić klimatem i grywalnością. Nareszcie mamy do czynienia z grą w której największą wartość stanowi zdolność posługiwania się odpowiednią bronią, a wszystko doprawione jest zabójczą atmosferką. SS jest dość brutalny ze względu na litry krwi wydostajęcej się z ran przeciwników. Poziom trudności rośnie w zadziwiającym tempie w miarę pokonywania kolejnych przeciwników. Tła są bardzo ładnie wykonane i świetnie "współpracują" z całą resztą zabawy:) Gierka jest solidnie dopracowana i każdy powinien w nią zagrać, bo nic nie zastąpi klimatu dwuwymiarowych mordobić! Co tu dużo pisać,ja polecam wziąć broń (czyt. klawiaturę) w dłoń i do boju!