KLASZTOR KRZYŻOWCÓW Z CZERWONĄ GWIAZDĄ POD WEZWANIEM ŚW. MACIEJA

. W 1253 r. książęta Henryk III i Władysław założyli w tym miejscu szpital św. Elżbiety, który objęli sprowadzeni z Pragi przedstawiciele zakonu szpitalników-krzyżowców z czerwoną gwiazdą. Szpital został hojnie wyposażony przez ks. Annę i jej obu synów, otrzymując m.in. młyn i spore obszary gruntów. W drugiej połowie XVII w. zakonnicy zburzyli stary szpital i przenieśli pacjentów do innego obiektu, za pobliski kościół św. Macieja, a na miejscu starego wznieśli reprezentacyjną budowlę o założeniu pałacowym. Budowa rozpoczęła się w 1675 r., gdy mistrzem zakonu był Jan Neborak, a dobiegła końca w 1715 r. Monumentalny czworoboczny gmach z wewnętrznym dziedzińcem - pierwsze wybitne
dzieło wrocławskiego baroku - zaprojektował Francuz J. Matthieu. Freski na sklepieniach północnego skrzydła (tarasowego) wyszły spod pędzla wiedeńczyka J. J. Eibelwiesera. W 1811 r., po kasacji zakonu, w gmachu powstało Gimnazjum św. Macieja. Nauka języka polskiego odbywała się w nim do ok.1875 r., zdarzali się też polscy nauczyciele i liczni uczniowie (m.in. późniejszy znakomity pszczelarz ks. Jan Dzierżoń). W 1945 r. gmach został zniszczony w 45%. Od 1946 r. jest siedzibą Biblioteki Ossolineum.