Jest  jedyną we Wrocławiu użytkowaną do dziś budowlą romańską i jednocześnie najstarszą wzniesioną z cegły. Powstał prawdopodobnie w 1100 r. x fundacji Piotra Włostowica. Autentyczne poźnoromanskie fragmenty to przede wszystkim kamienny portal wejściowy z kolumienkami w ościeżach, ceglane fryzy absydy i wschodniej ściany szczytowej oraz romanskie służki w narożnikach kwadratowego prezbiterium. Wieloboczne zamknicie absydy zapowiada gotyk, masywne przypory są już typowo gotyckie. Po zniszczeniach wojennych (15-20%) odbudowano świątynię w latach 1952-1953, a jej konserwację przeprowadzono w latach 1969-1970