 Dwudziestosześcioletni weteran z Wietnamu - Travis Bickle (Robert
De Niro) po powrocie do kraju nie potrafi znaleźć sobie miejsca. Dręczą
go bezsenność i poczucie beznadziejności swojego życia, które próbuje zagłuszać
tabletkami. Aby czymś wypełnić kolejne dni decyduje się przyjąć posadę taksówkarza.
Bierze nawet najbardziej niebezpieczne kursy do wszystkich dzielnic Nowego
Jorku. Staje się coraz bardziej osamotniony i przepełniony poczuciem bezsensu
tego co robi. Ma szansę wyrwać się z tej izolacji dzięki działającej w komitecie
wyborczym senatora Palantine - Betsy (Cybill Shepherd) jednak bezpowrotnie
straci tę możliwość. Próby sprowadzenia na dobrą drogę młodocianej prostytutki
Iris (Jodie Foster) nie przynoszą rezultatu. Frustracje Travisa wciąż narastają,
aż do finałowego wyładowania.
Obserwujemy jak bohater powoli popada w szaleństwo. Nie potrafi zaakceptować
zła, które widzi w otaczającym go świecie. Najpierw czeka, aż "totalny deszcz
zmiecie z ulic ten gnój" a w końcu dochodzi do wniosku, że nikt tego za
niego nie zrobi, że musi "uderzyć piekielnie mocno, tak, że wszystkim pójdzie
w pięty". Uzurpuje sobie prawo do "oczyszczenia miasta" a przede wszystkim
chyba oczyszczenia samego siebie. Po dokonanej jatce, pod koniec filmu siedzi
zakrwawiony i uśmiecha się do wbiegających policjantów tak jakby chciał
powiedzieć "już zrobione". Tak jakby przeszedł przez specyficzne katharsis.
Bickle to szaleniec z motywacją. Zanim wyruszy na ulice jako "anioł śmierci"
dla mętów, pracowicie wycina na swoich kulach znak krzyża. Możnaby powiedzieć,
że to studium wyobcowania i psychozy w jakie ten człowiek popada w wielkomiejskim
piekle.
To tutaj De Niro wygłasza swoją słynną kwestię, która przeszła do historii
kina: "Mówisz do mnie?" (You talkin' to me?). Jako ciekawostkę można również
przytoczyć, że podobno zielona, wojskowa kurtka i ciemne okulary De Niro
w "Taksówkarzu" to hołd dla Zbyszka Cybulskiego i filmu Wajdy "Popiół i
diament". Nie sposób nie docenić kreacji aktorskich jakie stworzyli w drugoplanowych
wątkach Harvey Keitel (w roli Sporta), Cybill Shepherd i Jodie Foster. Zafascynowany
występem tej ostatniej szaleniec, dokonał zamachu na prezydenta Reagana,
by jej zaimponować, co aktorka przypłaciła później ciężkim załamaniem nerwowym.
Ważną rolę odgrywa niepokojąca muzyka, utrzymująca widza w ciągłym napięciu.
Michał Chomicki
|
